Yıllar Şiiri - Nihal Mirdoğan

Sözüme uymayan âzap seneler
Gönlümün ülkesi senden dertlidir
Gam hücumuna râm olmuş heceler
Zulüm hatırlatan sessiz türküdür

Nemli eşgâlimde esler nöbette
Çal diyorum sazı,titresin teller
Vefâdaki yanık sesler nöbette
İtiraf edin ne yapsın bu eller

Bir çare dileyip koşdum da durdum
Cefa seli vurdu, ben ona vurdum
Gün oldu zamanda feryâda surdum
Sessizce kınama köşesi, kurdum

Köşeyi huzura öremiyorum
Her sorunun içi soru soruyor
İkbâlin yüzünü göremiyorum
Arşı süsleyen Râb, beni yoruyor

İçime denk ânı bulmak için mi
Âlemde bunca gün gezip dolaştım
Susuz ırmaklara dalmak için mi
Umudum diyerek bunca dağ aştım

Sebebsiz yorgunluk değildi bunlar
Yönünü bilmeyen devrân,biraz sus
İki gözümde de kurşunlu yanlar
Eşgâl çizer bekler kuytuda, mahsus

Biraz da maviler düşsün yıllara
Fırça,tual elde beklemekteyim
Ayak sesim geliyor mu kullara
Titreyen renkleri eklemekteyim

Gülnihâl sen de sus; koşma acele
Aykırı çıkmaz ki aydaki hâle
Ân gelir patlarsa nefsde zelzele
Hakikâtin ruhu karşında kale

...Beşeriz,velâkin velâyet Haktan
...İcazet verilmiş, ruhlara çoktan