Her Yerim Kış Kalan Şiiri - Dilem Nevam

Mintaha idi ilk sevdiğim kız
Hiç unutamam
İlkokul sıraları
Kara kuru bir kız mintaha
Defterimin kenarına
Kırmızı kalpler çizecek kadar
Sevmişim ne olduğuınu bilmeden
Yakamı annemin iliklediği yıllar...

Yeni yeni terlerken bıyıklarım
Ortakul sıralarıydı
Derya girmişti bu kez dünyama
Sadece merhaba demişliğim olan
Yollarına çıkardı hep yollar
Organize karşılaşmaların farkedilmezliğinin
Üzüntüsünü yaşatırdı hep
Müslüm dinlerken onu düşünür
Seviyor sevmiyor hesaplarına
Marlboro dumanını
Halka yapmaya çalıştığım yıllar...

Bıyıklarıma jilet vurduğum
Liseli yıllarım
Babamla küsüştüğümüz yıllar
Saçlarıma limon sürdüğüm
İçine kapanık bir o kadar utangaç
Hiç dokunmadan değmeden
Sevdiğim yıllar...

Aşkla karşılaştığımı sandığım
Yüksek okul yıllarım
Bir poyraz rüzgarında
Deli deli savrulduğum yıllar
Zehri bal sanıp içtiğim
Ana baba duasının fayda etmediği
Gençlik yıllarım
Esen idi hayatıma giren
Penbenin yeşilin olmadığı
Maviden eser olmayan
Renksiz yıllar...

Bir gün bir pembe renk sızdı
Kara bulutlar arasından
Adını yasemin koyduğum
Mis kokan
Rengi pembe yeşil mavi
Özünde eşsiz bir beyaz
Aslında bir gökkuşağı renkliliğinde
Bir ikindi yağmuruna eşlik edip
Güneş batarken kaybolan
Ve sonrası her yerim kış kalan
Avere yıllar...