Her Yerim Kış Kalan Şiiri - Dilem Nevam

İlkokul sıraları
Mintaha idi ilk sevdiğim kız
Hiç unutamam
Kara kuru bir kız Mintaha
Çizgili defterimin kenarına
Kırmızı kalpler çizecek kadar sevdiğim
Sevmenin ne olduğunu bilmeden
Önlüğümün yakasını annemin iliklediği yıllar...

Ortakul sıraları
Yeni yeni terlerken bıyıklarım
Sadece merhaba demişliğim olan
Derya girmişti bu kez dünyama
Yollarına çıkarırdım hep yolları
Organize karşılaşmalar
Ve farkedilmezliğe eşlik eden
Müslümlü Ferdili efkarlar
Seviyor sevmiyor hesapları
Dimagımdan gitmeyen
O acı tütün sigarasının dumanı

Liseli yıllarım
Bıyıklarıma jilet vurduğum
Babamla küsüştüğümüz yıllar
Saçlarıma limon sürdüğüm
İçine kapanık bir o kadar utangaç
Hiç dokunmadan değmeden
Sevdiğim yıllar...

Aşkla karşılaştığımı sandığım
Bir poyraz rüzgarında
Deli deli savrulduğum yıllar
Zehri bal sanıp içtiğim
Ana baba duasının fayda etmediği
Gençlik yıllarım
Esen idi hayatıma giren
Penbenin yeşilin olmadığı
Maviden eser olmayan
Renksiz yıllar...

Bir gün bir renk sızdı renksizliğime
Kara bulutlar arasından
Adını yasemin koyduğum
Mis kokan
Rengi pembe yeşil mavi
Özünde eşsiz bir beyaz
Aslında bir gökkuşağı renkliliğinde
Bir ikindi yağmuruna eşlik edip
Güneş batarken kaybolan
Ve sonrası her yerim kış kalan
Avere yıllar...