Yılkı Atları Şiiri - Devrim Ser Çindemir

Kırlarda hırçın esen rüzgârdılar
Kuyrukları dalgalanan bayrak,
Toynakları noktalaşan toprak.

Yeşillikler arasında
Çiçeklerin renkleriydiler.
Yelelerini salınan çimenlerden almış,
Yıldırımların şahlanışıydılar
Gecenin yüzünde.

Uzaktan hayran hayran izleyen insan
Aldı götürdü yavrusunu bir zaman.
Sevdi, sarılıp boynuna.
Yem verdi, baktı suyuna.
Güçlenmiş bacakları görüp, atladı sırtına.
Sırtında eğer, ağzında gemiyle
Savaşların hızıydılar, yolların tozu.
Uzaklıkların yakını
Dağların yankılarıydılar.

Boyunlarında hamut
Artlarında kara saban,
Toprağın verimiydiler,
Yüklerin hamalı.
Çocuğun maması,
Babanın kımızıydılar, steplerde.

Motoru buldu insanoğlu.
Uzaklıkları verdi motora
Yükleri, yolları, dostlukları.

Yalnız kaldılar, kırların rüzgârları.
Yalnız ve kimsesiz.
Şimdi eski bir at arabasında
Kimsesizliğin suskunluğunu taşır,
Kan bulaştırırlar
Kasapların ahlaklarına.

Kaçabilenler.
Kuyrukları dalgalanan bayrak,
Toynakları noktalaşan toprak.
İnsansız bölgelerde
Hırçın esen rüzgârdırlar.

Devrim Ser ÇİNDEMİR
08.04.2009
s