Yılkı Atları Şiiri - Özlem Akşit

Karlı yalçın bir dağın yamacından
Karanlık delişmen bir orman yolundan
Hızla koşarak geçip giden
Yılkı atları gibiydi sanki zaman.
Gökyüzünü kanatırken gün batımı kızılı
Kanayanla kaynaşırken telaşlı kuşlar
Yeryüzünde,
Gökyüzü halkından uzak yaşayanlar
Yılkı atı gibi bir hızla koşup gitmekte…
Yerin yüzünde ve yerin altında
Aslında kim bilir ne olmakta ve ne bitmekte
Bihaber nemli bir hoşluğun kuytusunda yaşayanlar
Sorgulamadan hayata sağır…
Tükenip de fitili her şavkın ağır ağır
Ve nihayet erişince geceye zaman
Bir bir kendi evine dönüyor her insan
Omuzlarında kahır ve elemli bir yük
Yılkı atlarından kalan.