Yılkı Atı Şiiri - Ümit Fatma Uçar

Okulun arka bahçesinde
bakımsız,yaşlı yorgun bir at
isteksiz isteksiz otlardı
Boyunduruktan yeni azat
Köyümdeki atımın özlemi
Çekip götürdü beni yanına
Ürkmeye yoktu mecali
Uzanınca yelesine elim
Bakıştık eski dost gibi
Konuşunca sarıldı otlara
Ahbabını ihmal etmeden
Sıcak tatlı bakışla
Başladı onunla maceram
Koşup gittikçe yanına
Bekliyor olurdu hep aynı yerde
Bir gezintiye ne dersin dost
Baktı memnuniyetle
Kabul etmişti hemen
Bağrına basar gibi
Yormak istemedim
Niyetimiz eğlenmek
Koşardık birlikte bahçeyi
eğlenirdik gönlümüzce
Yine koşmuştum aynı saate
Ama o yoktu yerinde
Özlemle sabırla bekledim
Biliyordum ki dönecek
Hasretle sarıldım boynuna
Sürdü yüzüme yüzünü
Savurdu üstüme yelesini
Koşuyorduk yine birlikte
Çok ihtar aldım idareden
Ama onu bırakmadım
Yorgun yılkı atım
Şimdi özlemimi yazdım