Yılkı At ile Tay Günlüğü

Gördün mü hiç uzaktan, sırlarını tepelerin?
Gölgelerin sardığı karaltıları,
Tozu dumana katan, ayak seslerini belki doğanın,
Renk cümbüşü yelesini, tayların çektiği sürülerin
Ve teklediği yılkıların.

Sen, özgür bir kısrak olmalısın kırlarda koşan,
Hızlandığı kadar özgür, şahlandıkça coşan,
Çatlayıncaya dek durmak yok sana,
-dörtnala gitmelisin,
Geride bıraktığı herşeyden ırak,
-kaçmalısın.

Asla olmaz; kalamazsın sen,
Yapamazsın çünkü, suyu çekilmiş yılkılarla,
Her canın çektiğinde kuzum,
Bayırlara öylece çıkamazsın.

Çünkü onlar, kırlarda dolaşır kaygısız
Sevda işleri de artık çok gerilerde kalmış,
-kimse sormaz ki yürek hesabını,
Onlar çünkü, sevmeye mecbur değiller;
-sevgi onlardan düşmüş.

Olsa ne yazar?
Sanki gücü yeter mi özleme, ayrılık çatsa?
Buzul soğuklarında cemre beklemekse, daha bir ölüm
Artık çok geçtir onlar için, cezasız gitmek isterler,
Savaşacak yaş ise çoktan geçmiştir,
-yâr seslense, damarları çatlar,
Yani, düş görmeye dayanamaz onlar,
Neye baksalar karabasana döner tedirgin saatler,
-dizboyu batağa saplanırlar.

Çünkü onlar, sorgulamıştır zamanı,
Almıştır en ağır cevabını dünyanın,
Kalemini defterini bırakmıştır yani;
-onlara birşey yazılmaz.

21.12.2008