Yılkı Şiiri - Metin Egeli

YILKI
.
Kendime konduramasam da
Pazarlıkta yeniliyorum gönlüme.
Aylar, mevsimler geçti
Bu gün de aramadı beni
Ve bir hayat sendromu
Alıp başını giriyor içime…

Oysa ben;
Topraktan fışkıran filize,
Filizin kökünü saran suya,
Suyun geldiği dağa vurgunken.
Bir Yılkı gibi
Aldın başını gittin,
Güzün yağan
Bir yaz yağmuru gibi
Yağdın ve unuttun beni…
.
Sığ yanlarından
Sızdığımız hayatlarımızda
El yordamı ile dolaşırken
Biraz telaş
Biraz umuttuk biz bize…
Telaşım ne koşabildi Yılkımın peşisıra
Ne umudumu yakalayabildi.
İçimdekiler sökülürcesine
Kalakaldı bibaşına,
Yetişemedi Yılkı’sının ardından…
.
Sereserpe serdiğim hayatım
Umudu kırık bir göze kırıldı,
Artık;
Ne bu ateş söner
Ne de dağladığı ten…
.
Ayrılığın A’sı haram derken,
Ucu başını tutuşladı.
Sevdamın o muhteşem Yılkısı,
Tutuştu yelelerinden.
.
Bir göz kırpımında
Yitirdiğimiz Aşk’tı,
Ta kendisiydi aşkın.
Aşk'ın Yılkısıydı...
.
Metin Egeli

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı Metin Egeli veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.