Yılkı Şiiri - Cahit Karaç

YILKI

Ey deli gönül,

Nedir sendeki bu hırçınlık,
Bu aşk yarası,
Nedir sendeki bu arayış,
Bu isyankârlık.
Nedir seni insanlıktan çıkaran
Bu hırs, bu heva, bu heves.
Hiç sönmeyecek mi?
Bu ateş.
Hiç dinmeyecek mi?
Ruhunda esen bu rüzgâr,
Kalbindeki bu coşkulu dalgalar,
Bu gel git mavi isyan.

Gel seni yakmasın ateş,
Parçalamasın ruhundaki rüzgâr.
Bu sevda, bu aşk değil,
Ufuktan kara bir öfke yürüyor,
Sanki üstüne.
Gel çarpıp parçalamadan seni,
Coşkun denizin beyaz köpükleri,
Rüzgârın uğultusunda
Yıkasın seni.

Ey deli gönül,
Gel düşme,
Özgürlüğüne düşkün,
Bir yılkının peşine.
Artık senin için yaz bahar
Çoktan geçti.
Zamansız hırçınlık,
Birden bire kış getirir kapıya.
Sevgisiz yüreğin
Açıması mı olur.
Sonra seni,
Söker atar yüreğinden
Akdeniz’in, karsız ayazında,
Karanlıkta yalnız sokağa
Yılkın...

11.11.2012
Cahit KARAÇ