Yılgın Şafak Şiiri - Hande Ortay

Yılgın Şafak

Ne sen açtın ağzını, ne de ben
Bakışarak geçirdik onca yılları
Lakin gerçekti sevgimiz, ta ki tren kalkana dek
Burnumu sızlatan tek kokunu bilirim sonsuza dek

İnsanlar gülüyordu etrafımda
Sağda solda, vapurda
Yalan da olsa,
Bir tek şefkat sıcağına mahrum bıraktın

Ve koşuşturan insanlar arasında
Dikkatle izledim her yeri
Küçük bir susam tanesiydim yalnızca
Diğerlerin aksine olan, düşler kuran bir susam tanesi...

Acılarım sömürülmüş, aslım yoktu benim
Suretim sanaydı rehin
Ben sana tutkunum,
Bitmez pusuda fırlayan gözlerin

Ve anladım ki, paslı kurşun misalidir hayat parçaları
Sen demek, tutunmak yaşama en uzak sahillerden
Dalmak hırçın denizlerin en derinliğine
İnleyen gecelerin zifiriliği, yılgın şafağında

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Hande Ortay
21.10.2016 (İstanbul, Ayrılık Çeşmesi) 15:38