Yıldönümü Şiiri - Cemile Aydın Özbay

En güzel elbisemi giydim
Saçlarım sevdiğin gibi bolca jöleli
Düzeltirdin ya dağılınca.
Masaya bir mum yaktım
İki kadeh koydum
Ve oturdum
Karşımda sen,
Bu gece usulca dokunmuştu ya
Yüreğimin en derinine ellerin
Öyle tuttu ellerimi
Ömrümce bakmalıyım dediğim
Gözlerinin, tiryakisi gözlerim
Baksana hiç ayrılmıyor senden
Aşk şarkıları açtım
İlk dansımızı edelim diye
Yıldönümünde aşkın,
Hatırlarmısın bugünü,
Yoksa çoktan çıktı gittimi
Dinlediğim şarkıları bile ezberlediğin belleğinden
Kapıya dalıp gitti sonra gözlerim
Oradan çıkışın dikildi karşıma
İçim dağlandı sanki,
Şu anı birlikte anıyor olabilirdik
Yada küçüçük bir kutlama yapacak kadar dost,
Anıları seyrediyor olabilirdik
Sadece bir tebessümle,
Olmasa da varlığın yanımda
Şu dakikaların seninle kazandığı anlam
Bir yıl olmuştu,
Şu an gece kuşlarına el sallıyorduk belki de
Belkide göğsüne yaslanmıştım
Kalbimin seslerini duyma diye uzak tutarak gövdemi
Belki hayata meydan okutan sözcükler dökülüyordu dudaklarından
Belki aşk bütünleştirmişti bedenlerimizi
Güneşin bir başka doğacağı sabahlara
Aşkla yol alıyorduk her dakikada
Oysa yoksun yanımda
Sadece bir yıl geçmiş üstünden
Silindi mi söyle yar
Gözlerimin izi gözlerinden
Bir gazeteye baktığında tarihine takılsa gözlerin
Bugün işte o gün dermisin aklında mı varlığım
Sen hiç çıkmıyorsun aklımdan
Özlem demek az kalır
Tarifi yok bu yokluğun
Sen nerdesin vefasızım.
21-22 NİSAN 2007