Yıldızsız Gecenin Türküsü

Yıldızsız Gecenin Türküsü

Karanlıkta yürüdüm, yıldızsız bir gökte ben
Ay susmuştu sessizce, taş kesilmişti beden
Bir çığlık gibi aktım, zamansız bir nehirden
Bir girdaba savruldum, ne olduğunu bilmeden

Nerede o eski günler, nerede o gülüşler
Bir çocukluk düşüydü, soldu tüm bakışlar
Gönlümde bir sızı var, adını koyamadım
Zamanın ellerinde, kendimi kayırmadım

Rüzgârda savrulmuşum, bir yaprak gibi ince
Kökümden koparılmış, düşmüşüm sessizce
Dayan dayanabilirsen bu kahpeliğe
Bizi bizden ayıran, zalim kadere

Bir kuyuya ses verdim, yankım geri dönmedi
Bir dağa iz bıraktım, taş bile görmedi
Kendimle savaştım, inadına direndim
Allah’tan başkasına boyun eğmedim

Gün olur devrilirim, bir isyan gibi yere
Gün olur yükselirim, bir umut gibi göğe
Küllerimden doğarım, bir efsane gibi
Adım kalır belki, halkın dilindeki türküde

Bir yol başlar içimde, yangınla yoğrulmuş
Bir sevda büyür belki, külden doğurulmuş
Her yara bir öğretmen, her düşüş bir dua
Geceyle sınanırım, sabaha çıkan rüya

Ey zamanın terazisi, tart beni bir kez daha
Ey kaderin kalemi, yaz beni baştan sona
Bir dörtlükte yaşarım, bir dörtlükte ölürüm
Ama her mısrada yeniden doğarım, bilirim

Fatih Mehmet Yiğit