Yıldızsız gece Şiiri - Deniz Barlas

Üşüyen duvarların senfonisi bestelenirken
Güller bir kez daha tomurcuklanır vakitli vakitsiz
Bir çocuk gülümser benzersiz ifadesiyle
Temiz ve iyi göz alır,
Alışmak zamana kalır.

Günebakan sarısıyla toprağa neler yapar
Herkes ne yapar kururken ve akıtırken içini toprağa?

Aynasız duvarların şiirini yazarken
Şarkı söyler yaşlı kadın bahçesinde
Eğrelti otlarını ayıklamaz nadide çiçeklerinden
Yalnızca sevgiyle selamlar eğreltisini yaşamın.

Kaybolmak bir an mı yoksa uzun mu sürer?
Kim bilecek tüm soruların yanıtını
Tek tek soracağız, peş peşe
O kadar çok soru var ki
Zaman yetecek mi kaygısıyla sorulmayan.

Sabahın alacasında sokaktan geçen genç kadına kim bakar?
Kim iyi bakar? Kim ne der? Kim ne yapar?
Kim tanır bu kadını? Kim bilir nereden gelip nereye gittiğini?
Bu kadın bilebilir mi kayboluşun an mı
Yoksa uzun mu olduğunu?

Yaşlı kadın çiçekleriyle eğreltilerini sularken aynı anda
Genç kadın bu alacada sokakta ne arar yıpranmış yüreğiyle?

Sorular öyle uzun ki
Yanıtsız kalsınlar daha iyi
Zaman yeter mi kaygısı olmasın hiç olmazsa..

Yıldızlı-yıldızsız gecelerin öyküsünü yazarken
Adam çığlık atıyor evinde
Sessiz çığlıklar bu adama göredir
Kimseler duymadan yokluklara seslenebilir
Yıldızlı gece daha alımlıdır yıldızsız geceden
Yıldızlı gece aha çok yaraşır huzurlu sevdalara
Adam bunu iyi bilir.
Peki çığlık adamın sevdası nerededir?

Ellerini kaldır
Kaldır ellerini
Kelebek geçecek oradan..
Kelebek gidip yaşlı kadının eğreltisine konacak
Nadide çiçek dururken eğreltiye sevdalanacak.
Aç gözünü
Uyan bak
Alaca oldu
Kadın sokaktan geçecek
Yaşlı kadın ona gülümseyecek…
Balkonda otur
Birazdan yıldızsız gece olacak
Çığlık adam haykıracak…
Hadi onu duyalım
Hadi hiçbir şeysiz duvarların şiirine onu koyalım.
Ve
Çığlık adamı
Yaşlı kadınla eğreltisini
Sokaktan geçen kadınla kelebeği de alıp
Yıldızsız gecelere kaçalım….