Yıldızlı Şiirler* 13 / Düşmeden Gel

_________*

Ben en çok dondurmayı severim
Sonra kirazı
Sonra karpuzu

Dondurmayı sade
Kirazı çekirdeğiyle yerim
-ayıklamaya kalkınca tadı kaçıyor mübareğin-
Karpuzu göbeğinden kaşıkla
-Küt diye oturtacaksın yere
Çat diye ayrılacak ikiye-

Sen benim al kirazlı dondurmamsın
Karpuz kabuğu suya düşmeden gel

Ben en çok günbatımlarını severim
Maviyle kızılın serenat saatlerini
Ilık bir melodidir rüzgar, mevsim yazsa
Ninnisini söyler balıklara
Hangi balık uyur anasının koynunda
Ser verir sır vermez su
Gömülür koyulara.

Sen benim en koyu derinliğimsin
Bakışım bulutlara düşmeden gel

Ben en çok geceleri severim
Kapı pencere duvar, sağır olur
İrkilse de yüreğim ufacık bir sese
Kendi sesimde huzuru bulurum
Bir yerlerden gülümser Niyazi
Kim bilir hangi öyküden huylanmıştır
Kıskanıyor işte ikimizi

Sen benim en son yalnızlığımsın
Ateşim toprağa düşmeden gel

Ben en çok kendime kızarım
Kaç kişiyim ben bir bedende
Bir okulun sınıfları gibi beynim
Her sınıfta ayrı ses
Her sınıfta ayrı ders
Her sınıfta ayrı hoca

Herkesin doğrusu kendisine doğru
Benim yanlışım bana doğru
Bir terslik var bu işte
Tarihin bütün aşk savaşlarında
Hep yenilen ben oluyorum
Bütün derslerden geçiyorum da
Fizikten çakıp kalıyorum
En boyu tutmuyor bir türlü
Aynalara kızıyorum

Aynalar
Aynalar
Dünü emanet ettiğim aynalar
Emanete ihanet eden aynalar
Bir fotoğraf karesi kadar olamadınız
Belki ama
Hiç de suskun kalmadınız
Hiç pervasız
Hiç vurdumduymaz olmadınız duygulara
Çizgilerde hiç yanılmadınız

Ah! anlatamadıklarım
Kaçıncı şafaktır bu saydığım

Sen benim en dayanılmaz yanımsın
Kelimeler dizeden düşmeden gel...