Yıldızlı Semada Şiiri - Elif Yaren

sevgilim bu gece yıldızlı semada esmekteyim
bir yanım sığ kaldı bir yanım derin
kaldırım taşlarına alıştığım gün aşka geldim
ben; yandım, estim, sana değdim.
sen kendinden içime geçmişsin de görmemişsin.
yüreğimin odalarında uyumuş, hepsine kokunu sindirmişsin..
derken ben gittim.
ben giderken sen b'ittin!

yalan dolan, en sahtesi için izin..
çok yüz göz olmayalım hiçim!
gözlerin bulaşırsa yüzüme gidemem öyle bir yere
korkarım
bakamam kimselere seni bende görecekler diye
kovarım kendimi üzüm bahçelerine

bakarsın yine yanarım gece gece ateşlerde
ömer de gelemez benim derdime bu saatte!

sen iki satır yaz leylanın gözlerine
sonra yanaşırsın züleyhaya yağmurlu bir perşembe
bakarsın aslı da inanır tenin temiz şehvetine

masumiyet sözcükleri yine...
hüznün gerçekliği ile yüzünün telaşesindeki çizgide ben
tek ayak üzerinde nasıl gezdimse
parmak izini dudaklarıma nasıl işledinse
ben nasıl sevdimse
sen nasıl vazgeçtinse
nasılın boşver de,
ben yaşarım bir şekilde

ama sen ne yaparsın bu yalnızlıkla
bilemedim bu şiirde..