Çocukken yıldızları tutmak isterdim
Ama sadece tutmak.
Çünkü,bilirdimki Rabbin bir düzeni var.
Uzattığımda elimi,düşecek sanır
Sadece uzaktan uzağa bakardım.
Konuşurdum onlarla saatlerce,
Mesela ilk aşkımı ona anlatırdım,
Belki o kızında yıldızı vardır diye
Sadece sevgimi tarif eder
Susardım.
En çok da Rabbi sorardım.
Sana yakınmı derdim,
Onu hiç gördünmü, nasıl birşey
Ve beni seviyormu-yoksa kızgınmı
Onun sevgisine nasıl ulaşırım?
Şimdi büyüdüm, artık çocuk değilim
Yıldızların konuşmadığını
Küçük ışıklar olmadığını biliyorum.
Elimi artık yıldızlara değil
Yaratana uzatıyorum.
Ve biliyorumki Rabbim bana kızmıyor.
Ve biliyorumki Rabbim beni çok seviyor.
Kayıt Tarihi : 27.10.2025 09:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
24 Ekim 2025 Saat: 04:53 Çocukluğumda sırdaş olarak yıldızları bilir,kimseye anlatamadığım duyguları onlara anlatırdım, hatta ilk aşkımı bile, Ah ilk aşkım, karnım acıkana kadar süren bir aşk 😀 Ama artık biliyorum, yıldızlar konuşmuyor, benimle konuşan Rab İsa, Ve ben yine göklerde onu görüyorum ve teşekkür ediyorum ÖVGÜLER RABBE OLSUN
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!