Yıldızlarla Bakışırken Şiiri - Faruk Avşar

Suskun kalan ay ve yıldızların bakışlarında
gizlenmiş gülüşlerini özledim yar.

Sen çekip gidince arkamdan yediğim
hançer darbelerinle kıvranıyorum yar.

Soğuk bir gecede esen rüzgarda üşüyen bedenim
teninin sıcaklığını dilenirken kollarında huzur bulurum yar.

Şafağı senin gözlerinde yaşadığım her sabahın ilk ışıklarında
kulağında fısıldayarak seni sevdiğimi ne çabuk unuttun yar.

Senin gidişin yalnızlığında sıcaktan kavrulan çöllerin sıcaklığında
sensizliğin yalnızlığıyla üşüyorum yar.

Ne çabuk bitişi yaşadık ne çabuk tükenişi yaşadık söyler misin
tüm sözler bizimki gibi sıradan yalanlar üzeri kurulu temeli çürük sevdamı yaşar yar.

Al gidiyorum senin istediğini yapıyorum sonu olmayan uçurumlardan
senden kalan tüm anılarımı sonsuz boşluklara atıyorum yar.

Al bende kalan kokunu rüzgara savuruyorum
al bende kalan teninin sıcaklığını yanan ateşte yakıyorum yar.

Al benim sende kalan tüm sevgimi
sana annenin ak sütü kadar helal ederek çekip gidiyorum yar.

Hoşçakal hoşçakal sevdiğim çekip gitsem; de
seni diğer dünyada ilk kapıdaki ilk girişte beklerim yar.

Varlığın cennet yokluğun cehennemse senin varlığınla seçim yapmadan
ha cennet ha cehennem seni yine severim yine seni beklerim yar...!