Yüz binlerce ışık içinde yüzerdi.
Kara bulutun yorgun yıldızları
Onlar son pembeleriydi ilk kalp atışlarının
Kokusunu yitirmiş bir ilkbaharla
Ağır ağır inerken damlalar
Toprağa mı, denize mi, bilmeden.
Yağar dururdu saatlerce aralıksız
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
