Yıldızların Tanrısı ve Simurg

Vurulup yere düşen Tanrı'ya
tüm ormanın melekleri
ağlaşırken,
çığlıklar yankı yaptı göklere...

Bağrışıyorlardı çiçekler böcekler
yalvarıyorlardı kurtlar kuşlar...

Ey Kül Cadısı; yıldız gibi,
parlayan küllerini,
savur Yıldız Tanrı'sına...

Bunu duyan Kül cadısını derin bir acı sardı
yüreği yandı yandı da yandı
savruldu dört bir yana orman ağladı...

Bedeni alev alev Kül Cadısı
Yıldızların Tanrı'sına aşkla sarıldı
şefkatli elleri ile Tanrı'sını okşadı
eğildi kulağına;
"kalk doğrul yerinden
canım can olsun sana
Gök tanrısı yer tanrısı şahit
aşkımıza...
Kim parlatacak ışığıyla gece
mavisini
Kim aydınlatacak benim kimsesiz
yüreğimi...
Kalk doğrul, canım can olsun sana..."

Yıldızların Tanrısı vurulduğu
yerden doğruldu
uzattı elini Kül Cadısına

"Canından can olduk cananız
biz,
fırtınayla boğuşan aşığız
biz"
deyip, tenini özlediği
Kül Cadısına sarıldı...

Ağlaştılar bir süre
bitmek bilmeyen özlemle...

Yıldız Tanrısı;
"hadi" dedi. "hadi çıkalım göklere..."

Sıkıca sarıldı Kül cadısı
uçtular göklere derin bir
sevgiyle...