Yıldızların Masallarında Kırılsın Baktığ ...

Ferhat’a özendim dün gece, deldim dağı taşı
Bir çuval şiirimi çıkaracak yer bulamadım mapustan
Gökkuşağı elimde, yıldırımlar düşüyorum keyfimce
Kimse anlamıyor halimden, ne zencefil, ne de karanfil
Ağır takılan hasretleri takıyorum oltamın ucuna
Tembel bir baykuşun keyfini bozmak için değil elbette
Mayıs akşamlarına atıyorum oltamı, eylül çıkıyor
Bitsin diyorum prangaların türküsü MANSUR adına

Çoban aldatanlarla geçiyoruz, kahrımıza gurbet düşen diyarları
Çakallar park ediyor sessizliğimize,
çiçekler adımıza
Uygun bir adres bırakıyor kayıtlara,
hüzün çağrısına salıncak kurmuş bülbüller
Açtım sevgi çıkınımı pusulasız haritalarda
Zamanı yürüyen yolculara menzil düştüm, kutup yıldızı adına

Çıksın artık saklambaç oynayan çocuklar, güneşe sobe

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde,
Kendini dev sanan bir cüce varmış
Sonra kalkmış bu cüce dağa yürümüş,kibirlenmiş, gururlanmış
Kızmış dağın büyüklüğüne, almış eline bir iğne, varmış dağa
Dağ yerinden kımıldamış / cüce altında kalmış

Şimdi çekilmiş bir resmimizde yok dağ adına
Sevgiler konuşurken yaralı devin dilinden
Yağmacılar hükmeder bir korkuya, eski kitabelerden
Nüfus kayıtlarından gizlerlerde başlarını
Kumun içinden çıkartmayı akıl edemezler işte
Kalk bire ceylan gözlüm cephane yüklenelim
Bir türkü yakalım düşlerin en kötüsüne, sonra oturup hayra yoralım
Irmakta balık tutan çocukları almayı da unutmayalım
Güneş batımına kalmayalım erken dönelim köye
Mavi gözlü çocuklar bekler yolumuzu, baba hani balıklar

Akşam erken telaşını taşırken evlerin içine
Bu gece misafir olalım köydeki evlerin her birisine
Şöyle oturup gelmişten, geçmişten sohbet edelim
Yıldızların masallarında kırılsın baktığımız bütün aynalar diyelim