Elleri nasırlanmış
çelik çomak oynamaktan
yüzünde ter izleri
yüreğinde hayat sesleri
haşarı bir erkek çocuğu...
Yediğim zaman zılgıtı
koşarak kaçardım
eski evin yıldızlara baktığı
gökyüzüyle selamlaştığı sayvana
her bir yıldız ile ayrı ayrı konuşur
onlardan nasihatlarımı alırdım
içimde ağlamanın kokusu
düğümlenirdi yüreğimdeki yangın boğazıma
ve uyuyakalırdım yıldızların koynunda...
Şimdi bazen nasihate ihtiyacım olur da
bir sayvan ararım yıldızlarla helalleşecek
öyle kapılmışızki hayatın çarkına
dertleşemediğimiz için yıldızlarla
kopmuşlar bizden
gitmişler başka diyarlara...
Ne yıldızlar kayboldu,
nede ışıkları köreldi,
eskiden gözlerimizdeki ışıklarla,
görürdük yıldızları,
şimdi gözlerimizdeki karanlık,
yuttu yıldızların yaldızlarını.
Kayıt Tarihi : 2.12.2003 13:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hiç bir faydası
olmamasına rağmen,
yıldız güzel şey...
şair ve ozanların mısralarında
değerli bir konuk,
kıymetli bir simge
yıldız denen şey...
14.08.2004 RoLaNd
--------
yüreğine sağlık dost.
kendine iyi baq
akıllı yıldız olmak zor gelır ınsana
yukle goklere anlamını
oldugun mekan dar sana
sevgıyle kal daıma
Üzerimizde bir yığın toprakla uyuyorken biz,
Elinde çiçeklerle üstümüzde dans ediyor bir kız,
Gökyüzünde asılı duran benim dediğim yıldız
Göçtü çoktan, çıktı boyası, kaldı sahte bir yaldız.
TÜM YORUMLAR (5)