Kendimden yalnızlık yaratmak isterken
Tahta atlarım sırtımda yolcu kaldı
Oysa hiç tahta atım olmadı
Bez bebekli düşleri eritmeye yatmıştı
Eriyen kardan adam yapan ellerle birlikte
Gözlerimde ki bulut yağmurlar durağıydı
Dökeceği yolcusunu bekliyordu her durakta
Her bırakılan yolcu dünyanın sonuydu sanki
Ne çok sonlar yaşadık son olmayan
Ağustos ta sıcakta erirmiş
Son damlasını bırakınca toprağa
Yıldızları büyütürmüş artık çocuk güneş olsun diye
Kayıt Tarihi : 29.7.2009 17:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!