sen zannettim yıldızları sevdim dün gece
ışıl ışıl parlıyorlardı gözlerin gibi
soğuk esen rüzgar hatırlattı birden sensizliğimi
düşündüm de sensizliği içinden çıkamadım
sonra careyi senli rüyalara dalmakta buldum
kırlangıçların sesiyle uyandım
güneş çok güzeldi tam sevinecektim
sensizliğim geldi aklıma
düşündümde sensizliği içinden çıkamadım
güneşin batmasını bekledim sonra
uyuyup uyanmamak için bir daha
unutmuştum aşkın ölümsüz olduğunu
oturmuş gülüyordum akmasın diye yaşlar
umudu tanıdım zamanla
belkide tek dostum oldu yokluğunda
yokluğun geldi aklıma
düşündümde sensizliği içinden çıkamadım
secemiyor artık yıldızları gözlerim
her gördüğüme sen diyorum
bilmemezliğin eseriymiş aşk denen hastalık
kan akıyor gözlerimde sanki
sense gözlerimden beslenen vanpir gibisin
acı ama katlana biliyorum sana
sensiz kalmak korkutuyor beni
Kayıt Tarihi : 16.11.2013 19:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!