Yıldızlardan Uzakta

Bir yol kenarı yalnızlığımız kalacak geriye.
Şatafatla, gırgırına geçirirken gündüzleri,
Tik tak dönecek saatlerin yelkovanı, akrebi
Dostlar gidecek önünde gözlerimizin.
Gayeler içinde çivi gibi saplanırken mazi,
Daha derinlere inecek çizgileri yüzlerimizin.
Çizgileri müjgan müjgan yaracak göğü kızıl güneşin.
Sonra sıyrılacak en akıllımızın kafasından,
Milyon düşünceye ev sahibi hafızası.
Hem değil mi ki aklın kendini terk edişi aşk?
Terkedeceğiz...

Gönlümüzce kapanıp kuytular sokağına,
Baykuş sesi dinleyeceğiz.
Bağıracağız çığlık çığlığa:
Ört beni ey sükutu kan gibi dolaşan damarlarımda,
Saçları kıvrım kıvrım dolanan gece... ört !
Ben bilmem yaşamayı yıldızlardan uzakta... ört!
Diyeceğiz.
O zaman yitirecek nurunu gözlerimiz.
Siyahlaşacağız, yok olacak ışıklarımız.
Sonra kaldırıp başımızı semaya,
Yıldızları göreceğiz.