Yalnızlıktan, iki kadeh atıp,
Yıldızlara çıktım.
Meğer onlar da yalnızmış.
Bana dediler ki biz yıldızlar
Pırıl pırıl, parlıyoruz
Fakat bizler de yalnızız.
Adımız yıldız olmuş.
Bizim, parıltımıza bakıp,
Mutluyuz sanırlar.
Bende ağlamsı
Dert yanmaya başladım.
Bende, palyaço gibi,
Çocukları, herkesi, eğlendiriyorum.
Onlar, gülüp, eğlenirken,
Benim, içim kan ağlıyor.
Sanıyorlar ki çok mutluyum.
Aslında, ben çok mutsuzum.
Tek gözümle dertlerime ağlıyorum.
Öbür gözüm gülmeli
Çünkü güldürdüklerime,
Ağlamıyorum demeliyim.
Ve
İnanmaları için,
Rüzgâr toz savurunca
Tek gözüme TOZ kaçtı.
Kayıt Tarihi : 4.10.2011 17:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!