o gün rahmet beyazlara büründü,
beyazlar altında biran,
nurdan yüzün göründü.
rahmet taşıyan melek sanmıştım seni önce,
lakin ete bürünüp yamacıma gelince,
anladım ki o zaman melek değilsin!
anladım ki o zaman; sen benim kaderimsin!
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta