Yıldızlara Bakacağım Şiiri - Cahit Şanver

Kalbim yine nefes alamıyor
Hazan bahçelerinin puslu havasıyla zehirlenmiş
Kırılmış, bir nazik el örselemiş
En ince yerinden.

Şimdi gözyaşlarım dolaşıyor damarlarımda
Gözlerimden boşalıp kan oluyor
Suladığı bahçelerdeki otlar solmuş
Gezdim, gördüm, tekrar suladım.

Şarkılar söylüyor mezarımdaki dal
Üzerimdeki otlar kana aç
Sulayan varmıdır benim gibi onları
Damarlarım gözyaşlarıma aç.

Bu gece çatırdatarak gözlerimi açacağım
Kurumuş dallarım örtmüyor artık görüşümü
Bugün düşmüştü son yaprağı da yere
Karanlık gökyüzüne mum yakmış yıldızlara bakacağım.

Sen ve ben ordayız işte, titrek ve cılız ışığımız
Bedenlerimiz yanyana, kurumuş toprağıyla
Kemiklere sulanmış etraf, sıyrılmış etinden
Sen ve ben işte, kandan ve candan ordayız.

20 Eylül 2005 - 01.00