Yıldızlar ve Deniz Feneri Şiiri - Ozan Türk

Yıldızlar yakın
Gözlerimi kapadığımda daha iyi görüyorum.

Uzun zamandır beklediğim bir şey kapımı çalıyor,
O olduğunu bilmeden açıyorum,
İçeri giriyor
Bundan memnunum.

Yıldızlar yakın,
Yürürken yanından geçmiyorum gölgelerin
Bana eşlik eden her gölge senin.

Konuşuyoruz sonu yok bir yol boyunca
Anlatıyoruz
Anlaşılıyoruz.

Yıldızlar kayıyor sıra sıra
Birden bir yabancıyı öldürüyorlar önümüzde
Yürüyoruz..
Hızlı bir trafik var gökyüzünde hala,
Önümüzde endişeler gaspa uğruyor,
Kapıp kaçırılıyor “acaba”sı karanlığın

Gözlerin yol arkadaşı gözlerimi yine ilk kez görüp
Merhabalaştığında
Esirler,geride kalanlarına,ulaşamayacağı tasdikli mektuplar yazıyorlar,
Göğsün çıkıyor yerinden
Göğsün yanıyor
Ellerimi sırtında birleştirip
Bedenimi bedenine var gücümle yapıştırıyorum

Ne kadar yanabiliriz beraber?

Kayıp gidecek yıldız,
Sönecek mum kalmadığı zaman
Yağmur başlıyor

Karşımdasın hala

Tren istasyonunda
Büyük bir patlama sesi ve bir alev
Gökyüzüyle tokalaşan..

Eylül sireni duyuluyor sokaklarda
Karartma başlıyor şehirde..
Karşımda,
Görebileceğim en aydınlık deniz feneri..