Yıldızlar Ve Ben Şiiri - Zeynep Akdem

Masmavi deniz
Yine ben yalnızım
Yine ben sensiz
Yıldızlar her zamanki gibi
Parlak dolu ve sessiz
Sanki birşeyler anlatmak istiyor yıldızlar
Her zaman yok oluyor aydınlıklar
Gidin gidin be karanlıklar
Gidinde gelsin aydınlıklar
Sizinle olmuyor bu yollar
Oda ne!
Parlak,dolu ve sessiz olan yıldızlar
Ağlıyorlar,evet ağlıyorlar
Aynı benim gibi
Anlatmak istedikleri şeyleri
Anlatamadıkları için ağlıyorlar
Kalpleri kırık gözleri yaşlı
Gönülleri ise sevgi dolu
Ama kimse anlamıyor onları
Aynı beni anlamadıkları gibi
Yalnızlar
Aynı benim gibi
Masmavi denize karşı bakarak
Ağlıyorlar yanlızlıklarımı anlatırcasına
Yanlızlığını derdini
Denizle paylaşmak denizle konuşmak istercesine
Sanki insanlara soruyorlar
Sevmek ve yalnızlık nedir diye
Sevmek mutsuzluk; sevmek ağlamak
Evet sevmek bazen nefrete kadar çıkarmış
Yalnızlık ise kaybolmak
Yalnızlık sevmeden ölmek
Yalnızlık yaşarken ölmekmiş
Yıldızlar ve ben yalnızlığı tatmış ama
Yalnızlıkta kaybolarak sevmeden ölerek ve..
Birer yaşayan ölü olarak tattık bunları
Bunu yaşayanlardan başka kimse anlatamaz
Sende birgün anlarsın...

13/11/1998