güneş ile ay misket oynuyor
bir günün yırtık köşesinde
çocukluğum nerde
kimlerdir böylesine oynayan zamala
biz yeni başlamıştık güne
dönemeden kendimize
takılır gibi istanbul’un trafiğine
takılacağız yine yıldızların öpüşmesine
yıldızlar tutmasa beni
akrep ile yelkovanın önüne
takosluğa koyacağım güneşi
sokak çocuklarını kanatır akşamları
camların sarı sıcaklığı
sevdiğimle aramıza girer uykuların uzaklığı
ben ki ışık toplamaktan hükümlü
beyinlerden kovarken karanlığı
kelepçeylede tanıştı bileğim
bildiğim tek şey biz sustukça
onlar kan gölünde boğacak insanlığı
Kayıt Tarihi : 24.12.2005 16:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gece ki ;
uykuya nöbet tutarken bile
sensizliği bırakmak da , rüyalarıma
yinede senden birşeyler kalıyor
yatağımın sol yanındaki boşluğuna...
TÜM YORUMLAR (1)