Gecenin son demleri,kuşlar ötmeden daha,
Dostlarını kandıran kirpiklerim açılır.
Benim kanlı gözlerim ermese de murada,
Göklerden rüyalara inci-mercan saçılır.
Pencerenin önünde meçhul bir heykel gibi,
Bilinmez duygularla dalarım uzaklara…
Geceleri yalnızca yıldızlar tanır beni;
Yüzüm aydınlandıkça,gölgem siner duvara.
Bu gece anlatamaz kâğıt-kalem,derdimi.
Amansız zamanlarda olsalar da arkadaş,
Keşke ruhu paklayan içli bir dua gibi,
Feryadım taşıverse dağlardan yavaş yavaş…
Kayıt Tarihi : 26.12.2006 11:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)