Yıldızlar Sönerken Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Kağıt masada
Kalem elimde
Soğuk içime işledi
Bir yudum demli çaydan içtim
Bir nefes sigaradan çektim
Başımı kaldırdım gökyüzüne
Gözümü en uzak yıldıza diktim
Bir hayale daldı gözlerim
Belkide aklıma güzel günler gelecekti
Biraz daha dışarıda durursam
Bu ayaz beni üşütecekdi
Gecenin ayazında Ağaçlar
Çamlar kavaklar akasyalar
Ne şanslı varlıklar
Uçuşan yarasalar
Ne arasalar ne bulsalar
Hikmeti ilahiden olsalar
Be hey ahmak..!
Şu gecenin ayazında oturup
Hastalanırsan görürsün
Kim bakar sana? Üşütüp öksürürsün
İşte işte gördüm bak..!
Bir yıldız kaydı
Çok uzaklarda bir olaydı
Yıldız; Yanarak kayarak ölürken
Yeni doğan bebek yıldızı selamladı
Son gücü ile ölümüne parladı
Sonsuzluğa doğru aktı gitti
Ne diyelim..!
Gelen gideni aratmasın
Yıldızlar bir bir sönüp
Dünyayı karartmasın.

22.01.2015/Kahramanmaraş