Yıldızlar Kayınca! Şiiri - Veysel Narman

Bir karanlık peydah olur yıldızlar kayınca,
Ardın'dan karanlık çöker üzerimize yıllarca.

Teker, teker kaysalar bile yıldız'lar,
Onlar zaten semadayken'de yalnızdılar.

Bu gün kayan yıldız'ın ağlalasak'ta peşinden,
Ay bile vazgeçmez yine endişeli düşün'den.

Ah şim'di güneşin tam çıkma zamanı,
Yıldız bu! kayar dinlermi hiç fermanı.

Yıldızlar'da taput'a sığar ay'ın huzurun'da,
Ne güneş ne Ay, ne taput deyil umrun'da,

Sen semadan düşer'ken bizi'de düşürdün,
Sen dostların'la zaten düşer'ken öpüşürdün.

Muhsin ve onun'la kayıp'ta gidenler var'ya,
Onlara rahmet olsun koca bir der'ya.