Yıldızlar İstanbul'da Şiiri - Serap Polat

Yıldızlar görünmüyor bu şehirde
Çünkü bu şehir yıldızlar kadar parlak
Yıldızlar görünmüyor bu şehirde
Birden bilmem kaça kadar,
En fazla yıldızı kim sayar?
Kimse.
Bu şehirde kimse bir yıldız
tutamıyor kendine
Bu benim yıldızım olsun diye
Çünkü bu şehir yıldızlar kadar parlak.
Özlüyorsun hep bilmem neyi?
Bilmediğin bir kadını
Bilmediğin bir yeri
Çünkü yaşarken bu şehirde
Her an duyuyorsun en derinlerinde
Yıldızları saymak ayrı,
Yıldız olmak apayrı.
Bu şehrin umutları…
Bu şehrin ihtişamı…
Bu şehrin bir kadın gibi narin,kıvrak;
Bir fırtına gibi sert,haşin dokunuşları
Her an hatırlatıyor bunu.
İçin sesleniyor uzaktan sana
Boşuna yıldızları gökte arama
Çünkü yıldızları saymak ayrı
Yıldız olmak apayrı.
Sen parlıyorsun şimdi,
Bir yıldız gibi.
Başka yerlerde biri,
Hiç görülmemiş bir göğü
Hiç görülmemiş bir denizi
Görüyor ya en derin uykularında
İşte tuttuğu yıldız sensin o rüyada.
İstanbul’da
Belki milyonlarca,belki tek başına
Yaşadığın tüm kalabalığında
İçin sesleniyor uzaktan sana
Yıldızları saymak ayrı
Yıldız olmak apayrı.