Yıldızlar Geceyi Ayakta Tutar

tenim zamanlar kavlıyorken
şarkıya dönüşen çığ yontarak uzuvlarımı
yağarım toprağa
belkide usulca yürürüm karanlıkta
içime salınan köklerinde
yaralanma bir halidir yolculuğun
çevremde dolanan rüzğar
çiz ayaklarımı saçağında akşamın

ve fakat kavuşmaktır mümkün kılmalı
kök ve toprakta iken yüreğim
özlemek senli düşlerde solumaktır
yankıyan tenmidir ki
dağlar eğilirmi doğrunun karşısında
ağaçlar ve otlar yürür geceleyin
çiçekler ve yıldızlar yürümeli
söz sana doğru bir adımken
gönlüm seninle ıslaktır ancak
kayıp bir hazinesin
hiçbir iz yok yüzlerimizde
ve korkarız
buğunun arkasındaki yüzden

hangimizin hayatı bir bütündür
hangi renk unutuldu duvarlarda salınan

sessizlikteyiz
ve lakin her şey çığlık çığlığa
şiir seyrelt gecelerimi ışığa
çocuklarıma bir gülüş eyle
unuttuk adlarımızı
dağlar bunun için gridir

hiçbir renk boşuna yazılmadı
karanın ortasında tutsak değildir ak
bunun içindir ki
çünkü yıldızlar geceyi ayakta tutar