Yıldızlar dünyaya küsmüş yanmıyor…

Küçük bir çocuktum güneş batardı
Yaz günü çoğunluk damda yatardı
Karanlık gökyüzü yıldız kaynardı
… Yıldızlar dünyaya küsmüş yanmıyor.

Köyün semasını kaplıyor derdim
En erken doğana ismimi verdim
Sarışın mehtabı ne çok severdim
…Yıldızlar dünyaya küsmüş yanmıyor

Mehtap dolunayda sini gibiydi
Taşlar parlayınca çini gibiydi
Dağlar küçülürdü mini gibiydi
…Yıldızlar dünyaya küsmüş yanmıyor.

Büyükten küçüğe bir bir sayardım
Göz kırpar ses verir sanki duyardım
Biraz uzun olsam kalkıp tutardım
…Yıldızlar dünyaya küsmüş yanmıyor.

Kaç yıldız kayardı gözle tarardım
Yedi kardeşleri her gün arardım
Hayal kurar koca göğü yarardım
…Yıldızlar dünyaya küsmüş yanmıyor.

Şimdi aramızda kocaman perde
Ayın yüzü solgun puslu günlerde
Güzel yıldızlarım kim bilir nerde
…Yıldızlar dünyaya küsmüş yanmıyor.

Nerden bakarsan bak sema karanlık
Bir kaç yıldız zor görürsün bir anlık
Nerde o güzelim camdan saydamlık
...Yıldızlar Ceyhan’a küsmüş yanmıyor.

Adana/2001