Yıldızlar cenneti Şiiri - Dilaver Öztürk

Yıldızlar cennetinde parlıyordu inci
Cennetin yıldızlarına ağlıyordu
Nedenini niçinini hiç bilmiyordu
Anlatsalar da anlamıyordu
Anlatılsa da dinlemiyordu

Bekliyordu bekliyordu bekletiliyordu
Bulmak için:

Belki asude bir sabahı
Belki de mutluluk doğuran anı
Belki akşamın oluşunu
Belki de acının insan içine oturuşunu

Güneşin doğuşuna kafa tutuyordu
Ayın karanlık yüzünde dua yapıyordu
Sus desen de susmuyordu
Susturulsa azarlıyordu maziyi

Yürüyordu yürümesine de her zamanki gibi
özlemişti mutluluğun parlak yıldırımlarını
Ve dönüyordu dünyaya- batıyordu aydınlık
Yanıyor,yakıyordu pişiyor pişiriyordu,aydınlık

Yandı yine aydınlik yaktı karanlığı
Battı yine karanlığa sevgi dikenleri