Yıldızlar Bayım Şiiri - Mekan Atac

"Yıldızlar bayım" dedi.
Sarsıldı, sustu iç çekti.
Keder okunan yüzünde,
hüznün ismi okunuyordu.
Buğulu gözlerinde,
geceden kalma bir sarhoşun
anlık mutluluğu,
onu bekleyen sabahın
biricik gerçek mutsuzluğu,
dans ediyordu...
Ölüyordu,
yaşamak istiyorum dercesine
bağıran yüreğinin çığlıkları vardı kelimelerinde.
Titreyen dudağı
sevgi öpüçüğüne hasretti.

Dalıp giden ben, "sarılıp benimle ağla..." sustum...

"Yıldızlar bu gece
acı bir şiir haykırıyorlar" dedi.

Ve eşlik etmek istercesine gözlerini kapattı...
Sonra sustu...