Yıldızlar Bana Uzak Şiiri - Havliye Ecer

Güneş perdelerin ardında
Dinlenmeye çekildiği vakit
Gece yavaş yavaş koynunda
Biriktirmeye başlar ümitleri
O bilir
O ki içimde yabancı yalnızlığın
Varlığının tek şaidi
Her gecenin sabahında
Kaç kişi geceden ümit koparır
Göğüs kafesinde, sımsıkı
Gözyaşlarım, gözyaşlarım sadece
Bir ümit içindir
Uzanıveriyorum, nefesime dokunacak sanki
Saniye saniye yaklaşıyorum
Gecenin koynundan ümitlere
Herbiri o kadar parlak ki
Hemen anlıyorsun huzur dolacağını
Tam elimi uzatıyorum
Avuçlarımdan yüreğime dalacak ki
Benim ümidim o an kayıp gidiyor
Uzaklara benden çok uzaklara
Sönüp gidiyorlar işte
Ümitlerin yerine içimdeki
Yabancı yalnızlığı büyütüyorum
Her gece her gece bir ümit
Maziye karıştıgı saatlerde
Hayır hayır yılmıyorum
Geceden bir ümit ödünç istiyorum
Sadece senin için
Ama milyonlarca ümitten
Bir tane bir tanecik vermiyor
Kırılıyorum, küsüyorum
İsyan ediyorum
Şafağa hep inciler döküyorum
Ama o biliyor
O biliyordu
Yıldızlar bana hep uzak!

HAVLİYE ECER
19.08.2008/SALI