Yıldızım Şiiri - Birben Türkoğlu

Yine koydum işte başımı yastığa
Ama bu sefer en farklı
Yarın sensiz kaldığım ilk gün olacak
Şimdiden biliyorum
Hiç çıkmak istemiycem aslında o yataktan
Sensiz bir günün sabahına uyanmak istemiycem çünkü
Senin olmadığın bir günde insanlara günaydın demek istemiycem
Evet sen gittin dönmeyeceksin
Ama ben bekliyorum seni hep
Bile bile...
Bile bile çalan kapılara ben koşuyorum her seferinde
Sanıyorum ki sen
Sen geldin ve derdini anlatacaksın
Ya da kim bilir ne oldu yine
İçinde tutamadan söyleyeceksin dostuna
Belkide ağlayacaksın sarılıp boynuma
Ama yoksun işte
Arkanı dönüp gittin bir kere
Bir daha çalmayacaksın kapımın zilini
Sen gideli tam bir sene oldu
Evet farkındayım aslında, biliyorum
Ama..
Ama her gün aynı acının en taze haliyle uyanıyorum
Sanki bir senedir sadece aynı günü yineliyorum
Hala taze o acı, hala aynı tat damağımda
İşte bu yüzden gözümü açtığım her günü
Senin olmadığın bu dünyada geçirdiğim ilk gün sanıyorum
Boğazımı yakıyor bu ayrılığın zehir tadı
Eskiden en azından bu dünyanın,
Hatta bu şehrin biryerlerindesin bilirdim
Yada arardım seni sorardım, neredesin?
Peki ya şimdi..
Neerde olduğunu bile bilmiyorum
Nasıl olduğunu, ne yaptığını
Beni duyuyor musun, görüyor musun onu bile bilmiyorum
Böyle nasıl geçer onca yıllar söyle
Sana gelmek istiyorum!
Ah be sırdaş
İnsan dostunu böyle yapayalnız bırakır mı bu boktan dünyada
Söylesene
İnsan kardeşine böyle ızdırap çektirir mi ha!
Neyleyeyim ben sensiz bu yeryüzünü
Sensiz akan zamanı nasıl zincire vurayım
Sen benim dünyama en yakın yıldızdın hani
Cevap ver!
Şimdi ben kimin omzunda ağlayayım