Yıldızım Şiiri - Yusuf Bozkaya

Topraktan çıkarken başladı sızım,
Gül gibi güzel lale gibi durgun,
O nasıl güzellik söyle yıldızım,
Beni yaralı yüreğimden vurdun.

Ellerim çenemde izlerken seni,
Gerilere yıllar öncesine gittim.
Derin bakışların mest etti beni,
Renkleri kıskandıran renginde yittim.

Rengin kokun hepsi aynıydı,
Aman Allah’ım! Yoksa o mu dedim,
Gördüğüm gerçek mi, yoksa rüya mıydı?
Dondum iliklerime dek titredim.

Canlandı gözümde hatıralarım,
Durdular bir resim gibi önümde.
Şimdi yaşadığım dakikalarım,
Ömür boyu hatırlanır her günümde

Sözlerin bal gibi aktın yıldızım yine
Dilinden, kirazsı dudaklarından.
Şu deli gönlümü yaktın yıldızım yine
Öpeyim seni al yanaklarından.

02–06–2010