Yıldızım Şiiri - Rifat Çamoğlu

Yanlızlığın koynundan sıyrıl bir çığlık gibi.
Kendini çimlerin üstüne bırak sırt üstü.
Karanlık geceler yorganın olsun boşver:
Kimbilir:Kaç gece,kaç karanlık?
Sen koynunda yoksun diye sana küstü?

Ay:yıldızlar varken berrak bir gecede.
Gökyüzünü seyret doya,doya.
Sol tarafından:Hafiften bir rüzgarmı esiyor ne?
Yoksa nefesimi mi hissediyorsun teninde?

Bir şarkı yakıştır mahsun dudaklarına.
Bir yıldız seç yıldızlar arasından.
Benim adımı ver o yıldıza.
Ve gülümse:O yıldız sana uzaklardan göz kırptığı sürece!

Her gece sana uzaklardan göz kırpıyorsa yıldızım.
Ve tüm yıldızlara nispet yaparcasına/
O yıldız bir başka parlıyorsa/Uzaklardan!
Aynı gök kubbenin altında/

Aynı karanlık gecenin koynunda/
Şu tepenin:Veya dağların ardında/
Kalbi senin için çarpan bir ben varım/Unutma!
O yıldız bir gün ansızın:Yavaşş,yavaşşş sönerse?

Peşinden azrail geliyormuşcasına/Ansızın.
Yerinden kopup:Kayıp giderse?
Bir gece başını kaldırdığında/Onu göremessen yerinde?
Yazık ki:Öldüm demektir/Ağlama!