Yıldızeli Özlemi Şiiri - İsmail Malatya

Ben hep böyle düşünmeye başlarım
Hasta mı, sağ mı ki arkadaşlarım
İnanın komşularım, gardaşlarım
Yıldızeli özlemi çok zor imiş.

Kaderim olmasa hiç sınanmazdım
Derlerdi de bir türlü inanmazdım
Yaşayan bilirmiş, yaşadım yazdım
Yıldızeli özlemi çok zor imiş.

Babamı Gücükburun'a yatırdım
İçimde bir ateş, öyle oturdum
Ağlayarak ben geceyi bitirdim
Yıldızeli özlemi çok zor imiş.

İçine kurşun döktüğüm aşığı
Tarlada yoğurt yediğim kaşığı
Nerede sıyırdığım bulaşığı
Yıldızeli özlemi çok zor imiş.

Harmana yığardık dağ gibi sapı
Taştan kale yapar oynardık topu
Akşam kapanırdı kanatlı kapı
Yıldızeli özlemi çok zor imiş.

Kümbet Irmağında nasıl yüzerdik
Üyüğün dibine doğru gezerdik
Bir ip alıp alıçları dizerdik
Yıldızeli özlemi çok zor imiş.