Yıldız yokuşu Şiiri - Sinem Kül

Başımı omzuna yaslayarak başladı bu aşk,
Bir akşam,
Yıldız yokuşunda.
Ve hatıra bırakıldı o ana,
Ürkek dudakların, ilk tebessümü.
Sonradan ikimiz de yükledik el birliğiyle,
Bu günahın yükünü,
Bedenimize “yaklaş” emrin veren o kısacık ana,
O kısacık anda alınmış, anlık bir karara.

Oysa ben saatleri tanır, yılları önemserdim.
Dakikalarsa sadece geç kalınmışsa bir yerlere hatırlanırdı.
Oysa anlar varmış,
Saniyeleri böldüğünde, atom gibi parçalanan zerreciklere.
Oysa anlar varmış,
Tüm zaman dilimlerinden süzerek, kattığımız hükümlere.

Başımı omzuna yaslayarak başladı bu aşk,
Ve henüz yakalayabilmiş değilim öylesi bir cesareti,
Yıllara rağmen,
Başımı, omzundan kaldıracak.