Yollarına düştüğüm,
Bu gün biraz daha tutsağım düşüncelerime
Saçlarımda yıldız yanığı
Gözlerimde ışığını kaybeden solgun baharlar
Bu gün biraz daha prangalıyım yeryüzüne
Biraz daha goncayım gönlümde
Açamadım yediveren güller misâli içimdekileri
Anlatamadım,
Anlatamıyorum yüreğime düşürdüğün maviyi
Bu akşam biraz daha susuyor yalnız yanım
Mavi yanını arzuluyor hep yüreğim
Kentin mavi yanını…kör akşam karanlığında…
Bütün karanlık ne varsa;
Geceler…
Yalnızlıklar…
Hiçlikler…
Sensizlikler…
Duyun beni…!
Duyun ve hissedin
Kendi hiçliğim,
Âcizliğim batıyor tam Nisan sonunda,
Bu kentin lâcivert yalnızlığında
Ufku çizen siluetler altında…
Bütün olumsuzluklara rağmen
Bitmemiş bir rüyanın sarılmış kollarını hissediyorum bedenimde delice
Hudutları çizilmemiş bir dünyadayım sanki
Yıldız yansımalarıyla
Kayıt Tarihi : 4.2.2009 20:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!