Yıldız uçurdum Şiiri - Ayşe Sevinç Erginsoy

bir yıldız uçurdum gökten
aydınlansın diye evren
aydınlansın karanlık yüzler
yüzler suskun
yüzler acınası
acımasız suratlarıyla
bir yığın insan
kaplıyor yeryüzünü

bir yıldız düşürdüm koca dünyaya
tut elinle sıva kirli suratlara
o zaman olmaz savaşlar
ağlamaz çocuklar
ayrılmaz ırklar birbirinden
insan insan olarak başlar yaşamaya
seviler çoğalır
bitkiye hayvana insana
yaşlı amcamın gözyaşlarını siliyor
bir çocuk olanca masumiyetiyle
annesinin elinde bir kız çocuğu
yoldan geçen köpeğe yemek vermek derdinde
ve sen sarılıyorsun bana
ben dönüyorum
dünya dönüyor
saflığı ve temizliğiyle........