Yıldız Tozu Şiiri - Samet Sergen Durgut

Ben bu evrene kıyasla;
Bir güne mahsus bir yıldız tozuyum
Şimdi verdiklerini almadan Yüce İlah
Tıpkı yanan her bir yürek gibi genişleyip;
Yeni bir varoluşa kapı aralarken bu evren
Ve tıpkı yine yanmış bir yürek gibi
Sadece kendi kabuğuna çekilip
Yine herşeye kendisi son verecekken
Tüm bu ihtişamlı galaksiler ve yaşama sevincini aşılayan şu mukaddes güneş
Ve birde bizim ışığımız,tüm bu güzellik bir girdap gibi sürüklenmeden yokluğa...
Sevgilim; sevişelim!

Biz yukardan baktığımız kelebeklerden farklı değiliz
Sonsuz hiçliğin yanında hepimizin ömrü bir değil mi?
Simdi sevgilim en büyük dürtümüz hissetmekse hayatı
Ve eğer ki hayatım sensen
Bence Tanrı bize bu konuda günah yazmamalı
Şimdi bitmeden herşey, bir şekilde varoluş fırsatını edinmişken biz
Ve üstelik bir araya gelme şansıyla edinmişsek;
Sönmeden ışığımız sevgilim;
Bir an önce sevişelim!

Eğer ki günahsa hissetmek seni
O halde;
Ne kadar günah işlersem
O kadar iyi!

Simdi sevgili yıldız tozum
Sönmeden ışığımız,gece olmadan on iki
İnsanoğlunun ademden beri edindiği
En tutku dolu günahı
Benimle;
Bu varoluşa gösterir misin?