Yıldız Perisi Şiiri - Latif Memiş

Yıldız yağıyor düşlerinin gülümsemesine
Çırpındıkça yüreğinin kuşu
Karanlık büyülüyor, büyüdükçe yıldız yanıyor
İçimize dair kuşkuların melekelerinde
Sohbetin duasına dost anımsamalarda

Bu gece yağmurun gecesi oysa
Dokunuşların zevk ısıtmalarının
Güzün sarısına adaklar adanası bir gece
Efsanene renk cümbüşü tadında
Kıvrımlarına masallar yazılası

Yüzleşiyor içimizde şehrin adımları
Suskunluğa dokunuyor taşın ruh haritası
Kımızı esiyor içimizde
Perdeler kapanıyor gösteri bitmeden
Yumuşak bir su dokunuşu bedenin

Bir sonraki senaryoyu bilmeden
Gel zaman eskimeden
Eskitmeden fırtınalar denizi
Kuyu kazılmadan, çocuk saklanmadan
Aşk sadece bizi anlatırken yazıtlarında efsanelerin

Sana benzeyen yalnızlık yok
Sensizliğin bahçelerinde.
Bakışlarına yaslanıp uyumak var,
Yolculuk var akşamüstü ellerine ulaşmadan
Evrenin gizemine yankılanmışken gülümsemen.

Göç sürerken, geçitler açılırken dualardan
Ruh toprağın kokusuna susmuşken
Sana kavuşmak hayali tutunur ellerime
Ellerim volkanında ateş yağmurları
Sana dokunduğum ana fırtınalanmış.

Geldim işte gölgene
Beyazına ruhumu dokundurduğum
Alevine söndüğüm
Yıldız perisi.