Yıldız Palas Şiiri - Olgun İşbilir

Yine geldi, dengesiz sarı düşlerim.. utanmadan ellerimi tuttu bir de
Göğüsümün tam ortasına oturdu, sebepsiz hunharca
Ilık bir yaz yağmuruydu düşlediğim oysaki, tenime çocuk şefkatiyle vuracak..
Nefessiz bıraktı beni, otuziki diş sırıtıyor köşeden..
Yok öyle bedavadan yıldızları seyretmek
Çek git yeter diyen zifiri tutsak yalnızlığım

Yine dinlemedim tabii, dinlermiyim onu..
Ama sonra, az biraz sonra, kapatınca gözlerimi
Sol yanağındaki o minik çukur geldi önüme, direnemedim..
Öyle haşmetli doğrulup fırladım ki yerimden,
Dumura uğradı; düşlerim,yalnızlığım, kalakaldı öylece yıldızlar
Bir yıldız palas akşamı da sonlandı böylece
Arkamdan el sallamış huysuz, mağrur, güzel papatyalar.