Külün Güle Dönüşü Şiiri - Ramazan Boran

..
Hakir bir hüznün makâmında bu şehir yiğidim
Sevimsiz şarkılar hüzzama el veriyor
...

Sünepeler nâm'usla oyun oynuyorlar masada
Kardeş kanı illete bulanmış cüzzâma el veriyor
Sadakatsiz bir anın tam ortasında 
Günışığı delinmiş ..
İsyâna bandırılmış bedduâ notasında 
Kendinden geçirilmiş ..
Paslanan nefeslere tel veriyor

Şahdamarına kadar girmiş
Kaderi tez elden çizilmiş hayatın
Yarasından boşanmış acılara sel veriyor

İki gözünde ikibin çeşme
Evlerine nârdan çığ düşmüş annelerin
Derdi bendini yıkmış göğsüne köz veriyor
Yedi renginden utanç yazılıyor tarihe güllerin 
Ķör olası intikam bir ur gibi yayılmış bedene
Fiili failine göz veriyor

Sen bir sevda hamalısın
Canın nice nice avazdan geçer 
Güzelliğin toprağı emer, nice nice goncadan geçer 
Unutma! sen bu yurda aynasın 
Her adımda bir yar’dasın 
Sessiz ve sakin beklemekte kale'm 
Gün gelir nice nice hârdan geçer 
Ebede çarpan bir gülse niyetin
Korkma yiğidim!
Hazreti Allah için cesaretin
Bir ihtilalin çarpan kalbine el veriyor 

...
Tümsekte boy veren adların 
Nefesinden misk-i amber kuşan da gel
Bir şahan gibi süzül göklerde eller çatlasın! 
Gülümse yiğidim!
Öyle bir hilalden almış ki sancağını kanatların
Bak!
Sönmeyen bir yıldıza el veriyor
...