Yıldız Meltemi Şiiri - Aşkı Harun

Yıldızlar titrek göz kırparken kadim semada,
Kainat senin adını ezberlemiş belli.
Kediler gölge gibi süzülür sessiz sabahlarda,
Sana duyulan hayranlıkta bulurlar huzuru gizli.

Sen, bir meltem gibi usulca dokunursun zamana,
Öyle nazlı, öyle incelikle yoğrulmuş ki halin,
Rüzgarın öptüğü çiçekler gibidir adımların,
Her biri bir efsanenin baharında saklı sanki.

Gözlerin… ah, gözlerin,
Bir ummanın bilinmezlerine dair masallar anlatır.
O derin bakışların, sonsuz bir yıldız kümesi,
Ve ben, kaybolmayı göze alan bir yolcu misali.

Zaman, senin nefesinle süslenmiş bir bestedir,
Gülüşün ise çiğ tanelerini şefkatle okşayan şafak.
Tenin, bahar yağmurunda açan kır çiçekleri gibi,
Kokusunda saklıdır evrenin tüm hatıraları.

Ah Meltem, sen ki tabiatın bir iltifatı,
Hayata ilmek ilmek dokunmuş en ince hatıra.
Bir kedinin mırıltısında yankılanır adın,
Ve yıldızlar bile kıskanır ışığının tadını.

Seninle uykular rüya olmaktan çıkar,
Gerçek, varlığında daha masalsı olur.
Sen ki güzellikten öte bir fısıltı,
Kainatın suskun şiirisin, bende yankılanan.